Hoe gaat het nu..

hallo meiden,

ik heb zoveel te vertellen dat ik het ma in 2 bloggen doe anders zou die heeeeél lang worden haha

het is nu ruim 3 maanden nadat henkjan is geboren en overleden,ik dacht zelf dat ik het wel aan kon en dat het wel zou gaan als ik weer tuusen  de mensen zou komen,ma dat viel erg tegen.

de eerste dag dat ik na de keizersnee voor het eerst "ff sigaretten " ging halen werd ik ermee geconfronteerd dat niet iedereen op de hoogte was en er werd dus heel droog en blij aan me gevraagt' hoe de bevalling was hoe het met de baby ging want ze zag dat ik was bevallen' met haar hand op me buik...

kon door de grond heen zakken,ma probeerde zo goed als het kon normaal te reageren en te vertellen wat er was gebeurd,begon ze me toch te huilen midde in een supermarkt :-( nou zeg ze ik ga maar gauw dacht ja strak plan en iedereen mij aankijken... bah wat een k*tgevoel was dat.

ik begon steeds meer te twijfelen aan mezelf en of ik het wel goed had gedaan en of ik het nog wel een keer durfde in de toekomst. gelukkig heb ik een super lieve vent (2) om me heen die me erdoor trok en me de vragen hardop liet vragen en daar dus antwoord op vroeg,hoefde niet gelijk maar doordat hij me dat liet doen kwam ik erdoor heen.

ja ik wilde wel nog een poging wagen maar dan wel met zijn steun en bijzijn van hem en het ziekenhuis(hij is beroeps visser en was in de zwangerschap van henkjan 3 nachten per week weg en dat vond ik achteraf heel erg zwaar en moeilijk omdat ik toen het idee kreeg dat ik het uiteindelijk 'alleen' heb moeten doen)

daniel gaf mij het antwoord en zei dat wat er ook zou gebeuren hij er zou zijn en blijven en dat gaf me een gerust gevoel voor een eventuele volgende zwangerschap

ik had het er nog steeds moeilijk mee maar de twijfel werd grotendeels door hem weg genomen.

xxx